ARİFE GECESİNDE
Ben her Arife gecesi yatağıma yatıp sessiz ve gecenin koyu karanlığına dalınca ruhumla ve hayalimle bir yolculuğa çıkarım.
Kalkıp düşerim yola, herkes uyurken ben yolsıra doğru düldüzüne giderim.
Elimi yüzümü yurum abdesimi alırım ve düldüzü türbesine gelir on iki imamlara, düldülün izine duâmı ederim.
Seni ele sevirem ki...
Diyirsen ki, niye?
Ne bilim işte ele!
Seni görende bir hoş olir, ölür ölür ölirem...
Ahşam olir davar, nahır, mal gelir.
Komlar, ahırlar dolir
Devamını Oku
Diyirsen ki, niye?
Ne bilim işte ele!
Seni görende bir hoş olir, ölür ölür ölirem...
Ahşam olir davar, nahır, mal gelir.
Komlar, ahırlar dolir
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta