Sen ve Amed
Ardımdan yas tutmayın
Yeterince acı var sokaklarında
Dicle hüzünlü akmasın
Sonra bensiz düşlerimin rengi solar
Çıkmaz karanlık gölgeler
Çöker surlarımın üstüne
Kırgın ve yaralı yüreğimin önüne,
Bir kapı açtın zannettim.
İnanmayı, güvenmeyi istedim.
Araladığım kapıdan sızan ışığın;
Ufacık bir rüzgarla sönecek
Mum ışığı olacağını nerden bilirdim.
Devamını Oku
Bir kapı açtın zannettim.
İnanmayı, güvenmeyi istedim.
Araladığım kapıdan sızan ışığın;
Ufacık bir rüzgarla sönecek
Mum ışığı olacağını nerden bilirdim.
