konuşan yalnızlığım sanma
kapat ellerinle gözlerini dinle
poyraz yüklü kıvılcıMlar değildi
getirdiklerin
özlemler sus
beklentiler pus tu
oysa yalnız tebessümler sevda kalmış
bir yar (uçurum) bile olamamış inatlar
kanayan rüzgarlarımdaki cam kristalleri
bugün uçurtmalar bile yakasına yapışan bir el aramış
yitip giderken düştüğü yerde dağılan damlalar
toprak üşümüş
şems in güneşi kendini saklar olmuş
mezata düşmüş kentlerde bir asiler
bir de gelecek baharı yüreğimizle karşılamanın
umudu kalmış
konuşan yalnızlığım sanma
adıma,ateşin suda parlaması...
01,10.2010
SANCAKTEPE
Kayıt Tarihi : 8.10.2010 19:47:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!