Aras Taşkıran Şiirleri - Şair Aras Taşkıran

Kirli bir tabloydu kıyıya vuran
Her yeri yosun tutmuş, mahvolmuş.
Dünyadaki bütün hataların resmiydi
Dünyadaki tüm kırık kalplerin.

Sevgi dolu bir yürekte arındı.

Ben senin unutmak istediklerinim
Görünmez bir kıymık, dalgalı bir deniz
Kırık dökük bir ayna gibiyim karşında
Baktıkça çirkinleştiğin

Ufak bir nefes ve sönsün bütün mumlar
Yalan bir gülümseme bırak sadece
Nefret ezgileri süslesin acizliğimizi
Girdaplarda boğulup, sessizce yok olalım

Bütün kapıları kapatalım

Gece hiç bu kadar karanlık olmamıştı.
Kalp, kalbi görmüyor, herkes meçhul
Sen, hiç bu kadar kaybolmamıştın
Keşke sussaydın, dalgaların sesi yeterdi.

Bir duman gibiydim o gece

Sen, gözümde büyüyen
Bir kapasam gözlerimi
Kendini bile bulamazsın.
Şarabımda boğulursun.

Bu gece her zamankinden daha güzelsin.
Zehir gibi kırmızı, gece kadar mavi
Sanki hiç gitmemişsin, hep buradaymışsın
Yalan gibi beyaz, rüzgâr kadar asi.

Cetvelsiz çizilmiş kaderimiz

Şarabım bitmek üzere, birazdan gelirsin yine aklıma.
Hatıraların bir jilet gibi kanatır yüreğimi, acımasızca !
Gaipten çalar yine o plak, seni çağırırmışçasına.
Sen bile bulamazsın beni, anılarımın zifir karanlığında.

Sorsalar herkes serseri sanır bu adamı.

Üşümüş olmalısın
Çünkü titriyorsun
Belki de korkmuşsundur
Beni yine sevmekten.

İşte sen tam ordasın

Zor değil unutmak beni

Kapattığında gözlerini

Uykuya dalan bir çocuk gibi

Artık çok geç, çoktan tükendi zaman.
Geri gelmez ki; dökülen yaşlarım asla.
Elini ver, beraber solsun bahar...
Ölümü tat, neredeyiz anla….