Kirli bir tabloydu kıyıya vuran
Her yeri yosun tutmuş, mahvolmuş.
Dünyadaki bütün hataların resmiydi
Dünyadaki tüm kırık kalplerin.
Sevgi dolu bir yürekte arındı.
Ben senin unutmak istediklerinim
Görünmez bir kıymık, dalgalı bir deniz
Kırık dökük bir ayna gibiyim karşında
Baktıkça çirkinleştiğin
Ufak bir nefes ve sönsün bütün mumlar
Yalan bir gülümseme bırak sadece
Nefret ezgileri süslesin acizliğimizi
Girdaplarda boğulup, sessizce yok olalım
Bütün kapıları kapatalım
Gece hiç bu kadar karanlık olmamıştı.
Kalp, kalbi görmüyor, herkes meçhul
Sen, hiç bu kadar kaybolmamıştın
Keşke sussaydın, dalgaların sesi yeterdi.
Bir duman gibiydim o gece
Bu gece her zamankinden daha güzelsin.
Zehir gibi kırmızı, gece kadar mavi
Sanki hiç gitmemişsin, hep buradaymışsın
Yalan gibi beyaz, rüzgâr kadar asi.
Cetvelsiz çizilmiş kaderimiz
Sen ve ben olamayız asla
Eskisi kadar saf ve temiz
Yalvarsak ta yaşayamayız
Bu aşkı…
Eskisi kadar lekesiz.
Şarabım bitmek üzere, birazdan gelirsin yine aklıma.
Hatıraların bir jilet gibi kanatır yüreğimi, acımasızca !
Gaipten çalar yine o plak, seni çağırırmışçasına.
Sen bile bulamazsın beni, anılarımın zifir karanlığında.
Sorsalar herkes serseri sanır bu adamı.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!