eskisi gibi olmayan çizgiler kadar yalnızdır düşler
harap ve kısa uzun ve üzgün
günbegün yok olan doğumuzdaki kenttir
ve yönsüz bir kadırgadır mavisiz denizlerde
anlamını yitirmiş sözler saklanacak mekan arıyor
oysa mekansız büyüyor aşklar
saklanamıyor, çabuk yitiyor ve sır olmaktan çıkıyor
sır saklanabildikçe sırdır diyor bir ses
aranıyor ilanlarında kaybolan aşklarının izini sürüyor
zaman dicle kadar yorgun fırat kadar bağlı
yalnızca acılar anlaşılabiliyor ayrılıklar karmaşıkça
vicdanı farklı kılan ayrıntılardır diyorum
işte tam burda yağmalanıyorum
ayrıntıları anlatamıyor aranıyor ilanlarına gizleniyorum.
dostlar uzaklarda ötelerde berilerde
bir yerlerde sonuçta, farkeder mi
sigara dumanı kadar renkli
şarap kadar kırmızıdırlar en fazla
yalnızlığa yüreksizlik diyorlar
en çok da yüreklerinden kanıyorlar
ey sevgili, göçmen kuşlar çocuklukta kaldı
çığlık özgürleştirmiyor kanatları
gittikçe azalıyor sevgi çoğalan azı dişleri
biz kadırganın yelkenlerini tual sanıyoruz hala
ölüm bile sefer sayısı kadar mesai yapıyor
bahar yorgunu anılar tükenerek geçiyor boğazdan
en çok mazlumlar haklı yenilen de hep onlar
sabır bedenin içten içe çürüyüşünün adıdır diyor oğlum
devler masal kahramanı geriye cüceler kalıyor
bir de o çok sevdiğimiz çocuklar
Kayıt Tarihi : 16.12.2002 22:51:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

TÜM YORUMLAR (2)