Aradım seni Şiiri - Ömer Altıntaş 4

Aradım seni bulamadım.
Sen yokken denize nâzır cümlelerim olmuştu.
Yokluğun öyle keskin bir bıçaktı ki, saramadım...
Yaralarımla barışamadım.
Pusulasız bir geceydi o gün.
Bir kör ateşi öpmek istedim sen giderken.
Sen, saçlarında uyku dağınıklığı...
Asırlardır yüreğimde asılıdır sluetin portresi.
Aradım da bulamadım.
Kaybetmek seni, mahvetmek beni mahvetti.
Yalnızlıkla cebelleşirken ben.
Üstelik geceyi de geçirdim.
Senden önce dündü yaşam.
Küllerimle boğuştum.
Sen yokken sigaraya da alıştım da, alacak param olmadı...
Sen yokken ezik bir kül tablasıydım.

Kafamı duvara diktim ve asılıyor ömrümün tablosu.
Ve derin uykuda duvar lambası.
Zaman çocukluğumun kırık bir aynası.
Yavaş yavaş içimde kırılan ince bir sesin tınısı.
Sen yokken ben, bir şizofrenin en güzel anısı...
Sen yokken ben, bir şairin son mısrası...

Sen yokken yenildim herşeye ben.
Sonra bir daha kimseye âşık olamayacağımı düşündüm, hüzünlendim.
Yıkıldı tabularım, kırıldı zincirlerim.
Uzağa düştüm...
Sen yokken çok yoruldum.
Soğuk sedirlerde oturup düşündüm.
Aradım da bulamadım.
Sen yokken ben hep aradım.
Bulamadım...