Ar bilmez Şiiri - Birkan Demirci

Çalmakla övünen, ar bilmez artık,
Vicdanı satandan yol çıkmaz, yazık!
Menfaate tapan, dönse de kırk,
Eğri mizacından söz bekleyemezsin!

Yalanı meslekten hak mı tanırmış?
Dün bugünü inkârla dostmu olurmuş.
Her yönü yamuksa, düzmü sanırmış.
Çarpık bir gönülden yüz bekleyemezsin!

Boz kalıpla büyüyen şekil veremez,
Ezberle yaşayan fikir göremez.
Merhamet bilmeyen, yürek seçemez,
Taştan insanlıktan iz bekleyemezsin!

Köleliğe tapmış özgür duramaz,
Biatla beslenen söz kuramaz.
Çamura bulanmış su durulamaz,
Bu bulanık ırmaktan öz bekleyemezsin!

Küfre göz kırpanın imanı silik,
Diliyle Hak dese, kalbidir çürük,
Secdede eğilir, ruhu hep yitik,
O kuru sûretten nur bekleyemezsin!

Eğri, düzden fazla alkış alırsa,
Zalim her hükmünü hakla çalarsa,
Ozan der ki: Gölge uzak durursa,
Sırtı dönük güneşten nur bekleyemezsin!