Aporia.... o gün büyümüşsün

taşırdı kendini
bileşik kanatları siber tozla bulanıncaya dek

köreldi sonunda gecenin bilgeliği
bir rüzgar esti
üç günü geçirdim
öldü mü kaldı mı yoksa da n
nihayet
olmakla ham arasında gerili yay
tutku
bir tur daha döndürür herkesi

birimizi diğerine kırdıran büyü
pervazı kapsamayan perdedir aralığımız
ustaca işliyor süslü kelimelerle
boşanıyor bardaklardan iz

kablolar, siber suçlar, siyaset
ayaklar altında ufaldıkça ufalan
meydanlar dolusu insan
bir sosyalist gibi çelişti hakedişler ve ruhun sıkışmasıyla
çıldıracak çabuklukta büyürdü çocuklar
kadınlar delirtecek kadar dişil olabilirdi

adamlar avlanamayacak kadar zarif

çekildim o zaman zandan
köze benzettim ne varsa herşeyi

şiire boyandım, düşünceye
kelebeğin tozuna
yer değişmezliğine zamanın
bir kitap gibi kapandım, içimdeki külden rahleye

belki de yarın anlatırım kalanı
•