Antika Kartal Şiiri - Güven Küçük

Selamun Aleyküm diyerek başlayalım söze,
Çöp batıyor bir yerden sonra , sakınan göze.
Bulaşma Üstad dediler, heryer dolmuş Çakal İt,
Ben sustum onlar durmadı , bak Allah Şahit.
Dün gece bozdum tövbemi aldım kağıdı diviti,
Çıktıkları yere sokmayan namert olsun bu kadar iti.

Yaşı yaklaşmış 60’a ama beyin sizlere ömür,
Saçlar ağarmış ama, suratında nur yok, kömür kömür.
Şeref ,karakter kavramları yok, ama çevresi çokmuş,
Namusum dediğinin namusunu koruyacak namus yokmuş.
Agzı açılınca seviyor ama çirkef kusuyor dilleri,
S…evsinler ulan senin gibi şerefsiz sevenleri.

Önce adam olacaksın ,erkeklik zaten doğuşta,
Takım taklavat taşımak boşuna o çantada.
Senin taşıdığını taşımadan da daha adam çoğu kadınlar,
Tip desen yok ama bakanlar da seni adam sanırlar.
Sözde hesap kitap bilirsin, hani bitirmişsin ya mektebi,
Sırtına bağlasam o diplomayı , adam mı sanırlar Merkebi.

Ben adamım elbet ama şairlikte var hamurumda,
Sen bir İtsin hatrın yok, ama sahibin benim umurumda.
Sustum hatrına, o da şahit, dokunmadım kalemime,
Sövmek kolay ama yakışmıyor şair dilime.
Cesaretinin şaşırtıcı, beynin küçük ama dilin battal,
Ayağını denk al Bay Antika Kartal.

Ankara’da bizim İzmir'de , yürürüm her podyumda
Bir gün kaşımadım seni diye canın mı çekti banyoda
Pikap mikap bilmem ben, o senin döneminde kalandır
Benim iğne senin sülalene yetecek kadar sağlamdır
Rica hatır koydular sildim anları, kimin lafına kandın
Senı muhatap aldım diye kendini bi bok beni sinek mi sandın
Malum yaşın 60 , kuyruğundakı tüyler bile ağarmış
Tamir ederiz senin igneni de mavi hap her derde devaymış

Reklamımızı da yapalım sona ersin bu şiir,
Müsade der gider ,Güven diye bir şair.
Dilden keskindir kalemin ucu,
Bıraktırdınız ulan sabah sabah bana işi gücü.
Dedikodu, kaos , kalmadı Ankara buraların tadı,
Alın okuyun bu kitabı,” Melankoliymiş Hastalığımın Adı”.