Dünya aydınlık günlerini yitiriyor anne,
Bende karanlığın içinde çakılı vaziyetteyim.
Derin hislerim içimde saklı bilirsin.
Ben hala beni bıraktığın yerdeyim.
Öpemedim son kez cennet kokulu ellerinden,
Sarılamadım doyasıya affet, zaten ne zaman yapabildim ki.
Ben hâlâ 18’im.
Sevgilim, bir günün ortası şimdi
Taşıtlar hızla gelip geçiyor, her yer kalabalık,
Ben seni düşünüyorum bir bodrum kahvesinde
Uzat bana uzat ellerini
İzinli askerler görüyorum, kırıtarak yürüyen işçi kızlar
İstanbul her günkü yaşantısı içinde, uğultulu,
Devamını Oku
Taşıtlar hızla gelip geçiyor, her yer kalabalık,
Ben seni düşünüyorum bir bodrum kahvesinde
Uzat bana uzat ellerini
İzinli askerler görüyorum, kırıtarak yürüyen işçi kızlar
İstanbul her günkü yaşantısı içinde, uğultulu,
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta