Çocukluğumda yaşadıklarım aklıma geldik çe,kimi zaman güler,kimizamanda ağlarım.Geçenlerde Halamın küçük kızı Ülkü Sultan tepe den,Pendik; e taşınırken yüklü kamyonun üstünde minicik köpeğine sarılıp
gözlerinden akan yaşları dilinle yaladığını hiç unutamam dedi.Ama Pendik,
teki ev sahibimizin karısı Fikriye teyze daha köpeği görür görmez kendileri sığdı itleri kusur kaldı demez mi? Bir gün okuldan geldimki köpeğim kaybolmuş tabiki attılar ama çok ağlamıştım.babam hergün zembil dediği alet çantasıyla iş bulmaya gidiyor ama her seferinde de eli boş dönüyordu,
Tabi ay dediğin ne ki hemen geliveriyor du kirada birikmiş ti,Fikriye teyze gelirnusaybindeyken aldığımız ipek duvar ve sedir halımızı bu çok güzel,bunu
kiraya sayayım der alır giderdi,yerdeki bünyan halısıda nasibini aldığın dan yer boş kalmasın diye ince bir kilim almıştı babam.Hatta balkonuna koymak için kardeşimle benim yattığımız divanı bile almıştı kira karşılığı yer yatağında
beton çekmişti hasta oldum diye babam portakal sandıklarından sedir yapmıştı, Birgün komşumuz Gülser teyze geldi Babama bak Mahmut Abi bu
böyle olmaz,sat ver nereye kadar? B en Tarım Korumada Çalışıyorum kadın
Ben de mi böyle uykusuz kalacaktım,
Sessiz, sedasız mı olacaktım böyle?
Çok sevdiğim salatayı bile
Aramaz mı olacaktım?
Ben böyle mi olacaktım?
