Annemi çocukluğumda kaybettim, otuz yedi yaşımda
Uçurumdan düşer gibi kaymıştı ellerimden
Giderken ' Bir daha dönemem.’ der gibi o derin bakışı bitirdi çocukluğumu
O, köyün en güzel kızıydı, en güzel zülüflü kızı
En yağız delikanlısını almıştı köyün, en anne olacak kızı
Anahanım’dı adı.
Dünyanın en hanım kadını ve en iyi anasıydı
Tam sekiz çocuk doğurmuş ve ömrünü vermişti onlara
İyilikte ve fedakârlıkta sınır tanımazdı
Zehir yese bal kusardı çocuklarına
Bütün çiçekleri severdi,
Bütün insanları severdi,
Merhametin annesiydi,
Sadece ayağının altı değildi cennet;
O, cennetin ta kendisiydi
Benim Annem; dünyanın en güzel annesiydi,
En güler yüzlü, Ak zülüflü annesi,
Ayağına diken batsa, gül diyen annesi,
Gül bahçesinde, nur içinde uyuyacak annesi...
10.05.2015
Kayıt Tarihi : 29.3.2022 12:46:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!