Anneme Şiiri - Fatma Yıldızbaşoğlu

Anımsadım seni bir bahar gününde
Sıcak bir meltemin beni sarmalayışında
Şefkatinle beni kucaklayıp sarardın anne
Anne: Ne güzel bir kelime
Her harfinde sevgi var, hayat var, umut var.
Annem, canım, canımın içi annem
Beni sevgi hamuruyla yoğurup
Şefkat yorganıyla örten
Ninnilerle masallarla hayatı öğreten annem
Ninnilerini özledim, sıcacık buselerini,
Beni uyutmanı, başımı okşayışını özledim.
Yanı başımda üstüme titreyişini özledim.
Ağladığımda sinenin üstüne alıp
Ağlama yavrum deyişini özledim anne
Ne seni, ne sevgini, ne şefkatini unutamam
Ben seninle varoldum
Senin sayende, senin sevginle, senin emeğinle
Senin sabrınla büyüdüm anne
Şimdi sensiz ne haldeyim bir bilsen
Duyar gibiyim
Sevgili yavrum gel bana deyişini
Elim kolum bağlamışlar
Dön desende dönemem anne
Ancak hatıranla avunurum
Ben sana gelemesem de sen
Gönder yüreğindeki sevgiyi bana
Yağmur gibi yağsın üstüme
Islansın kurak topraklara dönen kalbim
Hayat versin, can katsın canıma
Gönder şefkatini, ısıtsın güneş gibi içimi
Gönder hasretini, kavursun kor ateşler gibi beni
Yeter ağladığın gül artık anne
Gül ki bütün dünya gülsün
Bahar gelsin, çiçekler açsın
Yeter döktüğün gözyaşı sil artık anne
Sil ki göz pınarların kurumasın
O güleç yüzün solmasın
Mazeretlerim de, hatalarım da çok anne
Ama senin gibi seven, gözeten yok
Herkes dışlarken bu işe yaramaz serseriyi
Bir tek sen affedersin
Herkes yaralarda şu kalbimi
Bir tek sen merhem sürersin
Merhametin kalbi
Hayatımın mimarı
Sevgilerin pınarı annem
Canım canımın içi annem
Erdemlerin saymakla bitmez
Sana olan sevgim hiç tükenmez
Hatırlıyorum da mirasını devrettiğin günü
Sende bu duyguyu, bu heyecanı, tat diyordun
Kalbin ağlasa bile beni ellere yar ediyordun
Özlemler sarsa da yüreğini
Beni firkate salıyordun
Ama ardımdan bakarken
Sen mutlu ol yavrum diyordun
Ben razıyım hasrete
İşte o zaman anladım
Her ne kadar büyüsem de
Senin her zaman yavrun kalacaktım anne