Annem Canım Yanıyor Şiiri - Mira Rakhmatova

Annem, Canım Yanıyor
Annem, annem… sen gittin gideli
Boğazıma düğümlendi kelimeler
Gündüzüm karıştı geceme
Bir tek sen eksiksin bu sessizlikte.

Canım yanıyor annem, çok yanıyor sensiz
Herkes gitti, ben kaldım anılarınla baş başa
Ne zaman gülsem, içim sızlıyor
Çünkü o gülüşün yok artık burada.

Her yerde seni arıyorum
Bir köşe, bir ses, bir koku arıyorum
Yokluğun çığlık gibi doluyor içime
Bulamıyorum seni... bulamıyorum.

Odanda asılı duran hırkan,
Yastığındaki solmuş kokun
Bir tebessüm gibi kalmış aynada yüzün
Ben hâlâ o günkü gibi… sensiz, eksik, kırık.

Annem...
Kalbim sana her gün bir yol çiziyor
Belki rüyalarımda kavuşurum diye
Ve her dua, her gözyaşı
Sana, en çok sana akıyor…