Titrerdi sesi avuturken beni
Ninniler söylerdi kör karanlıklarda
Yüzü hep gülerdi gözleri sevgiyle bakardı
Zaman geldi ve geçti şimdi
Kalabalık ortasında yanlızım
Karanlık gecelerde anneme sıgınamıyorum
Gözlerine bakıp uykulara dalamıyorum
Zaman almış çocukluğumu benden
Yitirmişim heyecanımı
Annem nereye gitse ben ona sıkıca tutunur
Peşi sıra giderdim elbisesini çekiştirip
Bazen ona eziyet ederdim
Düşlerim yorgun çocukluğum zamanda kaybolunca
Çıglıklarim şimdi büyümüş
Umudumu sende bırakmışım anne
Gençliğin coskusunu yaşarken ömrüm
Eksilmişim oysa sana olan asiliğimle
Kir pas içinde şimdi yüzüm
Yenik düşmek ne zormuş anne
Oysa sen bana hiç tattirmamıştın mağlubiyetleri
Ben ne desem yapardın
Sevginden boğulurdum bazen kaçardım
Oysa şimdi yüreğimin odalarına hüzünler çökmüş
Seni özlemeye bile korkuyorum anne
Içimde buz dağları ve adın bile eritiyor
Kendimde boğulmaktan korkuyorum anne
Erzurum / zernişan Aydoğan
Zernişan AydoğanKayıt Tarihi : 23.1.2006 13:36:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
ABIN DURSUN DEMIRCI
SUDIARABISTA-MEDINEDEN
Sevginden bogulurdum bazen kaçardim
Oysa simdi yüregimin odalarina hüzünler çökmüs
Seni özlemeye bile korkuyorum anne
Içimde buz daglari ve adin bile eritiyor
Kendimde bogulmaktan korkuyorum anne.......öbür anne siirinin etkisinden kurtulamazken bu siirinle daglandi yüregim...harikulade sevgili Zernican kardesim sizi en icten dileklerimle kutlarim...yakup icik almanya
TÜM YORUMLAR (2)