Annem Şiiri - Döndü Dülger

Dizlerinin dibinde kedi gibi kıvrılıp kalsam,
Sıcaklığın sarsa bedenimi herşeyi unutsam.
Başımı yaslasam omzuna, kokunu içime doldursam.
Dinlenir miyim Annem, kucağında uyusam.

Bir tek senin yanında hâlâ masum bir çocuğum,
Bir tek senin yanında hâlâ canlanıyor kırık dökük umudum,
Bir tek senin yanında hâlâ görüyor, duyuyor, hissediyorum.
Unutabilir miyim dünleri Annem, kucağında ağlasam.

Zaman çok şeyi içimden söktü götürdü,
Masumiyetimi, çocuksu yanımı çoktan öldürdü.
Kalmadı sabrım, kalmadı tek bir tutunacak dalım,
Yeniden çocukluğumu bulur muyum Annem, kucağına yaslansam.

Bende bir anneyim ama sen kadar tesirli değil sözlerim.
Mücadele zırhını giyinsem de, sen kadar sihirli değil ellerim.
Gözlerinin buğusunda yaydığın ışık yok bende.
Ve Annem ben hâlâ senin gölgende nefeslenmekteyim.

Senden öğrendiğim kadarıyla yapsam da annelik rolümü.
Bende kızlarıma sunsam da sonsuz sevgimi,
Kartal gibi açsam da kollarımı, gökyüzümü.
Senin küçük kızın Annem çok yoruldu, ve sana muhtaç ilk günkü gibi...
Döndü Dülger