Annem Şiiri - Kamil Erkılıç

Doktorlar ölüm haberini verince gece,
Çıkmadı ağzımdan kelime, ne de bir hece,
Ben daha doyamadım sana gönlümce,
Ölüm haberin almak zor geldi Annem.

O an koştum hastaneye benim solgun,
Ellerim titredi dizlerim yorgun.
Açtım kefenini yüzlerin solgun,
Soğuk yüzün öpmek zor geldi Annem.

Haberin alanlar birer birer geldiler,
Biliyorsun işte, yine beni gerdiler.
Hepsi bir birinin göz yaşını sildiler.
Göz yaşlarımı içime akıttım Annem.

Musalla taşına kondu cenazen,
Sevenlerin koşup geldi erkenden.
Yemeğin bile hazır daha şimdiden,
Namerdin taziyesi zûl geldi Annem.

Mezarına koyup ta toprağını atınca,
Evine gittim annem işler tamam olunca.
Ben girmedim içeri, onlar orda olunca.
Senin yokluğunda üşüdüm Annem.

Uğradım kabrine toprağına sarıldım,
Dertleşmeye geldim niye bana darıldın.
Ben konuştum ama sen hiç konuşmadın.
Bu sefer sözümü hiç kesmedin Annem.

Annem Allah’ın takdiri böyle,
Gittiğin yerlere hep selam söyle,
Hakkım helaldir, sende helal eyle,
Az kaldı bende gelirim Annem.