I
Güzel annem,
Senin yaptığın yemekler daima daha lezzetliydi,
Aldırış etme misafirliğe gittiğimizde tabakta tek lokma bırakmadığıma
Hepsi nezakettendi.
II
Bilemezler ki anne,
Kaybetme korkusu ne demekmiş,
Görmediler ki küçükken evin yolunu bulamadığım bir akşam,
Gözyaşlarınla ıslattığın mendilleri.
III
Bu insanlar çok garip anacım,
illa bir kız için mi ağlayacağım,
Gecenin köründe yatağından kalkıp üstümü örten sen varken..
Ve hiç kimse,
Beni senin gördüğün kadar yakışıklı görmeyecek.
İşte en güzeli bu annem...
Kayıt Tarihi : 13.1.2012 15:53:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Birde benim gibi vuslatı mahşere kalmış olanlar var…
Biz ruhlarına Fatihalar yollayalım annemizin; siz ellerinden öpün annenizin…
oğul olmanın haklı gururu ve hayatın gerçekleri yansımış sanki ki ben öyle hissettim. birkaç mısradan ibaret olsa da, anlamı çok olan bu şiirin genç kalemini yürekten kutluyorum...
TÜM YORUMLAR (10)