Hayatla buluşmama bağ kuransın sen!
Cennet köşkünün meleğisin annem.
Canından can sunup, kanıyla besleyen
daha dünya gözüyle görmeden kendi canından üstün tutan
o sancılı anda bile doğuşumu kutlayan
sevinç gözyaşlarıyla çığlık çığlığa gözlerimi açtığım dünyada
ilk senin kokunla sakinleşen beben,
gözlerindeki ışık, yüzündeki masumiyetle
bilmediğim bu yeni aleme senin kollarında
korkusuzca atılabileceğimi görmemi sağladın o an.
Baktım etrafa ama; yok
Yok işte sen gibi huzur veren.
Gördüğüm, göreceğim en güzel şeysin sen.
Kucağında olmanın rahatlığı ne güzelmiş annem.
Senin kokun, gülüşün, sarışın beni kucaklayışın,
beni koklayıp öpmeye kıyamayışın,
dünyadaki ilk tadı alışımda, sütünle beni doyuruşun,
kana kana sütünden içişim,
memendeyken gözlerine dalıp sevgi dilenişlerimde
bir de sevginle doyuruşun.
Ne güzelmiş annem senin tadın.
Konuşmayı bilmeyen bebeni tek anlayan sen!
Her ağlayışımda telaşlanıp canından can kopmuşçasına çırpınıp,
susmam için emek harcayan,
acıktığımda doyuran, gecelerce uykusuz kalıp ninnilerle uyutan,
benimle ağlayıp ben güldüğümde yüzünde güller açan,
hasta olduğumda sararıp solan.
Cennet kokulu anam hakkın ödenmez senin.
Büyütürken beni türlü endişelerle yetiştirip gözünden sakınan,
sen de olmayanı bana var eden,
düştüğümde ciğeri yanan elimden tutup bağrına basan,
hata da yapsam kızmayıp bana doğruyu anlatan,
bir şey başardığımda benden çok sevinip gurur duyan, onurlandıran,
canım sıkıldığında hemen anlayıp ne oldu can deyip beni benden iyi tanıyan,
sıkıntımı alıp neşelenmem için yapılmazları bile yapılır kılan,
her an benim için dualar eden, kendi canından bile yüce tutansın.
Allah’ın emanetiymişim sana.
Öyle anlatmıştın bana.
En kutsal emanet hem de; mucizeymişiz biz bebekler siz annelere,
iyi bakıp koruyup, yetiştirip hayırlı evlat olalım diye
sevgiyle, sabırla yıllarınızı adayan kutsal olan asıl sizsiniz mucize bizlere.
Büyüsem de senin gözünde hep korunmaya, sevilmeye muhtacım yıllarca.
Varlığınla dünya çekilesi bir yer oldu nedense;
ah bir de sen olmasan ne yapardım nasıl yaşardım,
nasıl alışırdım bu karmaşık düzende yaşamaya?
Yalan dolan içinde kaybolurmuşum yoksa.
Her an yanımda olamasan da sevgini hissedeyim yeter bana.
Yokluğunu düşünemem, olmasan kim sarar, kim korur,
kim sever beni sen gibi annem.
Sana olan aşkım Allah aşkından sonra en kutsal aşk unutma!
Bunu bu güne dek kanıtlayamadımsa affet anam.
Bu şiirim sana olan sevgimi sonsuz teşekkürlerimi sunmak için yazıldı.
Kabul et anneciğim.
Sana bu anneler günü hediyem yüreğimden dökülen bu sözler olsun.
İyi ki varsın annem!
Anneler günün kutlu olsun. Dünyadaki gerçek meleksin.
Annelerin en güzelisin, çünkü; benim annemsin.
Seni sevmelere doyamam, sevgimi de satırlara sığdıramam.
Kırdıysam kalbini bu güne dek çok özür dilerim annem.
Hatalarım varsa affet. Her zaman sar evladını o şefkatli kollarında avut.
Hiç bırakma beni sensiz, savunmasız, yapayalnız.
Melek yüzlü annem varlığın dünyalara bedel senin.
Değişilmez sevgin bu dünyada hiç bir güzelliğe bunu da bilesin …
Kayıt Tarihi : 7.5.2008 04:56:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

en önemli kısmını kaplar... ve az bile yazmışsın ama uzatmasan daha iyi ;) yoruldum çünkü xD
ve hayâlimde canlandırdığım kadarıyla senin anlatabildiğin tablonun fazlası geliyor gözümün önüne..
analar bu dünyanın 'ağlayanları' olduğundan bu dünyaya fazla bağlı değilim ama söylemeliyim ki...
anneler bu dünyanın melekleri ve diyecek başka söz aramıyorum çünkü söylenecekler bitmeyecek!
TÜM YORUMLAR (1)