Anneler (d)ünü Şiiri - Via Vigilandum

annelerin günü olmaz günler sonsuzluğa yakışmaz

bir annenin komplo teorilerine kurban gitmesiydi yaşamın kendisi
uçurumda açan kardelen çiçeğinin
kar'ı delip geçmesi, babamın
döl yolundan akan her damla spermin
annemin rahminden dehşet bir telaşla
amansız bir yarışın bitiş çizgisine ulaşması
bir cenin'in annemi sömürmesi aylarca
seni ne çok sömürmüşüz anne
dehşet acılarla ve sancılarla dışarı çıkmak istemediğim
ama bir adamın uzuvlarından tutup seni dışarı çekmesi

doğa'nın yalnızlıktan çığlık atıp korkunç acılarla
kendine benzeyen bir varlığı doğurmasıydın sen
doğa seni kıskanırdı anne
matruşka kadınlar kendi içlerinde bir kez daha doğarlar
bana gebe kalman,doğurmandı kendini bir kez daha

yüzündeki yeryüzü haritası, denizlerin
kainat ortasında yalnızlığıdır
doğa katliamı senin acılarında vücut bulurdu
seni ne çok iğfal etmişler anne
kendini ne çok cinayete kurban vermişsin
seni bir cümle içinde kullanmak bu kadar zorken
tüm hayatının faili bilinen bir cinayete kurban gittiğini
ve senin gönüllü bir kurban olduğunu
ne çabuk unuttuk anne
affetme beni anne
uçurumda yaşadığın hayatının mabedine al beni
acılarını bana ver anne
öldür beni,failim belli olmasın
beni sen öldür anne
bir kez daha doğurmamacasına

via vigilandum