Anneciğim Şiiri - Seyit Ahmet Cengiz

Bir okul gününde düşmesin diye çocukların elinden tutuyor
Bir yağmurlu günde buğulu camlarda ismin yazıyor anneciğim…
Bazen bir kuş gibi yüreğime mi konuyorsun?
Bir rüya gibi görünüp sonra kayıp mı oluyorsun anneciğim…
Sevgin defterlere yazılmaz, kelimeler ağıt yakar
Cennettir hani, annelerin ayakları altından akar anneciğim…
Hüzünler sende gün batımı gibi yüzünde durur
Sevgiler sende bahçedeki güllerden güzel durur anneciğim…
Damla damla gözlerimden akan sen, en içli gözyaşısın
Dalgalar karaya vurursa, merhamet denizi gibisin anneciğim…
Sabahın erkenin de secdeye gitmek için uyandırıyorsun
Şafak vakti en güzel duaları mazlumlara ediyorsun anneciğim…
Bu bahar açan kan kırmızı gelincikler müjde mi bize anne?
Bu bayram gözlerin de çiçeklenen sevgiler bize mi anneciğim?
Düşlerimde yeşillensin sevdalar, cennet itaatten geçiyor
Gülüşlerinde yeşerir ümitler, mutluluğu mu heceliyor anneciğim?…
Gül yaprağına yazdığım şiirler, gökyüzü kadar güzel düşlerimiz
Gül ki bu mevsim yeniden açsın ümit çiçeklerimiz anneciğim…