Anne 7 Şiiri - İbrahim Halil Demir

Anne!
Gördükçe haksızlıkları hulkum daralıyor
Konuşuyorum bir türlü konuşmuyorum başka türlü
Hz Ömer’in adaletini anlatmak kolay
Ama yaşamak lazım değil mi anne?
İnsanları Yüce Allahın cehennemiyle korkutmak kolay
Ama anlatanlar niye korkmuyor anne?
Bir Müslüman olan ben miyim?
Yüce Allah alemlerin Rabbi değil mi?
Anlattıklarıyla tezatları yaşıyorlar
Onlar herkesten daha fazla daha mesul olmayacaklar mı?
Rolünü çok iyi oynayan bir tiyatrocu olmadan insanları ağlatmak bu kadar kolay mı anne?
En çok hesap vermesi gerekenler onlar değil mi?
Bunlara ve ortamlarına alışmak çok zor
Ama birçoğu hemen alışıyor hem de hiç bocalamadan
Niye anne?
Eğri yolda olan ben miyim?
Bana “sen acayip bir adamsın diyorlar”
Söyle anne gerçekten acayip olan ben miyim?

Anne!
Sağcıların da solcuların kitaplarından birçoğunu okudum
Hiç birinde bunların yaptıkları yazmıyordu
Ağızlarından düşürmedikleri Allahın “el adil”adını sanki unutmuşlar
Oysa konuşmalarına onunla başlıyor onunla bitiriyorlardı.
İnsan bu kadar kısa zamanda değişebilir mi anne?
Anne biliyorum seninde bu sorularıma tatminkar cevap veremeyeceksin.
Çünkü sen benden daha duygusal ve o kadar da saf ve temiz ruhlusun.
Ben ömrümün dörtte üçünü onlarla geçirdiğim halde gözümün içine baka baka beni kandırmışlarsa,
Beni kendilerine inandırmışlarsa senin vay haline anne.
Anne susma lütfen!
Konuş bir şeyler söyle!
Belki ağzından çıkacak laflarınla hulkum genişler
Bir an bile olsa rahatlarım.
Özünü değiştir diyorlar!

Anne!
İnsanın değişmesi bu kadar kolay mı?
Manavdan birkaç kilo meyve al beğenmezsen git değiştir
Bu işler böyle mi?
Anne, yoksa bu yolların bir eğitimi var da biz mi bilmiyoruz?
Aslında bu kadar ince eleyip sık dokumak da iyi değil
Ama başka türlü olamıyorum.
Bende bu huyumdan şikayetçiyim ama değişemiyorum.
Değişmenin kolay bir yolu var mı anne?
İnsan bu kadar “yanar döner” olur mu?
Anne, ya bu ortamlar bana göre değil ya da ben bu ortamlara göre değilim.
Tek silahım kaldı elimde.
O da Rahman ve Rahim olan sabrını çekmek
Ve herkesi olduğu gibi kabul etmek.
Kendimi için için eritip bitirmeden, güzelliklerimin artılarımın yayılması için
Gerektiği gibi örnek olmak için bu halimle ömür miadımı tamamlamaya calışıyorum
Anne, niye konuşmuyorsun?
Anne, niye evet yavrucuğum “haklısın” veya “çok büyütüyorsun” demiyorsun
Oysa ben senden beni rahatlatacak birkaç manidar cümle duymak istiyordum.
Yine her zaman ki susması tercih ettin.
Sadece birkaç kez haklısın anlamına gelen başını salladın.
Bununla da yetinmesi bilirim anne!
Herkesin göründüğü gibi olduğu mekanlarda buluşmak dileğiyle.
Allahın selameti, hidayeti, merhameti, rahmet ve mağfireti seninle olsun!
12/Kasım/2009