Anne Hakkı Ödenmez! Şiiri - Mecit Aktürk

"Hata etmek kula mahsus" sözü gerçek olsa da
Candan öte bir can vardır; o’na aslâ "öfff" denmez!
Amel kabı ağzına dek sevap ile dolsa da
Mîzan günü "az miktar"dır; anne hakkı ödenmez!

Görünse de gözümüze çözümü zor, devâsâ
Dizlerine baş koyunca erir gider her tasa
Biliriz ki, avuç avuç duaları olmasa
"Gamlı konak" târumardır; anne hakkı ödenmez!

O’dur sabır sarsılınca sağlam kalan tek direk
Anlatmaya yetmez hece; akıl, idrak, göz gerek
Gün gelipte kaybedince feryâd eder her yürek;
Başlar eğik, ruh bîzârdır; anne hakkı ödenmez!

Canından can verir idi mümkün olsa ömre ek
Ona mahsus bir an olsun ayrılınca özlemek
Her arsızlık, câna cefâ, "affı kesin hak" demek
Niyetini istismardır; anne hakkı ödenmez!

O anne ki, evladının yüreğine toz konsa
Gül benzine gölge düşer, ağlar, bir el dokunsa
Vakit artık akşam üstü, hicrân günü yakınsa
İmâr için son ihtardır; anne hakkı ödenmez!

Bir tek o’dur, kırılsa da, ayırmayan özünden
"Yavrum" derken, şefkat kokar, sevgi akar sözünden
O yüzdendir, kaybedince, her öksüzün gözünden
Yağan seldir; vakt-i zâr’dır! Anne hakkı ödenmez!

Akraba, dost, konu-komşu; neticede elâlem
Bir tek "anne" yazar iken "vefâlıdır" der kalem.
Haddi aşan her kelime, yüreğine her elem
Telâfisi zor zarardır; anne hakkı ödenmez!

Her cân için, gün gelince, bu âlemden göç olur
Sevap günah ayıklanır, elde kalan "hiç" olur
Cürm-ü sabit "taksirli suç", "keşke" için "geç" olur
Mevsimler kış, yağan kardır; anne hakkı ödenmez!

Kıymetini bilmese de, incitse de bir şâki
Mahşer günü geldiğinde öğrenecek illâ ki
Senede bir anma ile, el öpmeyle sanma ki
Ecrin tamam, Rabbin Yâr’dır; ANNE HAKKI ÖDENMEZ!