Anne Şiiri - Abdullah Asaf

Anne
Cuma sabahıdır gözlerim mahmur
Dışarda meşk aşk ile yağar yağmur
Uyku uyanıklık arasıyım araftayım
Aklım yanmış çıkmaz sokaktayım
Üstüme yürür dev duvarlar
Yutacak ruhumu canavarlar
Simsiyah bulut gibi beynim
Şimşekler çakar daralan kalbim
Uyandır artık beni anne
Kalksın bulutlar Açılsın perde
Ne kadarda özledim seni
Uzat öpeyim cennet kokulu ellerini
Saçlarıma dokun okşa beni
Gülümsesin yüzüme ölüm meleği