Anne Şiiri - Şair Feyza

Dünyaya geldiğimde ve özümü açtığımda
İlk seni gördüm anne.
Yürümeye başladığımda
ve ilk sözümde yine sen vardın yanımda...

Okul agittiğim ilk gün sen yanımdaydın,
Düştüğümde beni ayağa ilk sen kaldırdın.
Şimdi ise camın kenarındayım ve ağlıyorum,
Ama yanıma baktığımda sen yoksun anne.

Önceden gözümdeki yaşı sen silerdin,
Üşüdüğümde üstümü sen örterdin.
Şimdi ise ağlıyorum ve üşüyorum,
Ama ne yaşımı silen, nede üstümü örten var anne.

İyi günümde arkadaşlarım yanımdaydı,
Kötü günümde yanımda kimse kalmadı.
O günlerde sen olurdun yanımda,
Ama şimdi sende yoksun anne.

Bana hep masallar anlatırdın, hep iyi şeylerden bahsederdin.
Ama hayatın bukadar acımasız olduğunu söylememiştin anne.
Hep çiçekler var derdin,
Ama senle beraber onlarda gitti anne.

Bana birşey olmasına dayanamazdın,
Ama şimdi beni yapayanlız bıraktın.
Keşke bunlar bir rüya olsa
Ve uyandığımda yanımda sen olsan anne...