Anne Şiiri - Mechul Zafer

Hüzünlü bir sonbahar şimdi hayatım
Yapraklar toprağa bırakmış kendilerini
Çırılçıplak yapayanlız ağaçlar tıpkı benim gibi
Bende onlar gibi yamlız ve çaresizim anne
Sen gittinya hazana döndü dünyam
Geride iki yaşlı göz çaresiz bir öksüz
Ne eder nereye gider sensiz bu dünyayı ne eyler
Ah anne gittiğin yere beni neden götürmedin
Kimlere emanet edipde gittin
Bu sahte yüzler sahte gülücükler
Avutmuyor avutmuyorlar beni anne