Anne Şiiri - Süleyman Belan

Anne! senin şefkatin ne büyüktü!
Ölçmeye hacet yok,ana yüregiydi
Hastalık geçirdim gözlerin içine çöktü
Saçındaki karalar bir anda aka dönüştü

Bu sevgi şimdi senden bana geçti
Sensiz kaldıgım geceler kabus gibi geçti
Dertlerim,ahşap bir odanın duvarına geçti
Beyaz duvar rengini karayla degişti

Elime,kağıt,kalem birde resmin geçti
Sayfalarca Anne yazdım kalem bitti
Gözlerimden süzülen yaşlar resmine aktı
Ömrümden bir gece daha sensiz geçti

Fani dünyada ölüm dediğin nedir?
Bir anlık rüzgarın esmesi gibidir
Bu gece sensizlik agır geldi,beni bitirir
Bakarsın bir rüzgar eser alır beni sana getirir...