Anne Şiiri - Dörtdivanlı Ali Balaban

Hatırlarım geceleri, soba sönmesin diye
Üşürdün ama sarardın, yorgan gibi üstüme
Küçücük bedenimle görürdüm dertleri gözlerinde
Bir ömrün feda edilişi yazıldı seninle anne.

Ne bahar bildin kendine, nede yazı yaşadın
Bizi her koşulda sen sardın sarmaladın
Yokluk başa bela bayramlık bile almazdın
Beni ve kardeşlerimi asla aç yatırmadın

Çocuklarım okusun diye, yemezdin çoğu zaman
Bir tas tarhanayla geçti, nice kış nice akşam
Sırtında yük değildi sanki yıllar dolusu bir ah
Duaların örttü bizi, battaniye misali her sabah

Okuma yazma bilmezdin, ama âlim gibiydin,
Bir bakışta anlardın demesem de sancılarını içimin
Sustum çoğu zaman ama sen duydun sessizliğimi,
Ana yüreği işte bu, tüm kapıların anahtarı gibi.

Sen bir dağ gibi durdun, gölge oldun evlatlarına
Ne yağmurla yıkıldın, ne kar nede sert rüzgar la
Ben hangi şiiri yazsam, döner sözü, daima sana
Bilirim ki cennet anaların ayaklarının altında
19 Temmuz 2025 cumartesi Ali Balaban