Ahtım Var. Şiiri - Akın Kalkan

Yüreğimde bir yara var, her gün sızlıyor.
Mutlu değilim bu hayatta, yorgunum anne.
Hayat çok acımasız, hep solumdan vuruyor.
Çocukluğum sende kalmış, büyüt beni anne.

Toprağına dokunmadığım günü, günlerden kovdum.
Özlediğim kokunu, güllerden sordum.
Başımı dizlerine, düşlerde koydum.
Kolların nasip değilmiş, bari mezarında uyut beni anne.

22 yaşında seni toprağa verenleri.
Hangi kutup söndürebilir, içimdeki alevleri.
Topraktan evini, çiçekleri böcekleri.
Susuz bırakma da, çürüt beni anne.

Seni benden alanlara geçmiyor kinim.
Nasıl kıydılar sana, almıyor zihnim.
Ebediyetten duy yavrunu, sensin benim ahirim.
Bir yaşımda sabiydim, yürüt beni anne.

Düşünmediler seni ve yavrunun halini.
Bitemedi savaşı bu cihanda, veremedi talimi.
Bugünümü, yarınlarımı, katlettiler mazimi.
Hak Teâlâ kavuşturacak, gömüp beni anne.

Ben sana yalnızca, ayakucundan baktım.
Size bunu yapanlara, ahtım var ahtım.
Bir kez olsun sarıl, bir bilsen nelerle savaştım.
Mezarının başında, görüp beni anne.
Bir kez olsun sarıl, mezarının başında, görüp beni anne.
Al bebeğini de yanına, dürüp beni anne..