Anne Şiiri - Şairül İslam Yunus Kokan

Bir gülüşün var sıcak, ekmeğe sürülen bal gibi.
Ellerin un kokar sabahın ilk ışığında.
Sessizce örersin hayatı ilmek ilmek.
Bir ömür dokunur avuçlarında.

Geceleri ninnilerin sarmış odaları,
Yıldızlar usulca iner yastığıma,
Rüyalarımda hep sen varsın,
Bir nehir gibi akarsın uykularıma.

Bazen bir fısıltı, bazen bir çığlık,
Sevginle yaşar, hüznünle ölürüm.
Seninle öğrendim yaşamayı,
Seninle unuttum korkmayı.

Gözlerinde bir deniz saklı,
Dalgaları bana vurur usulca,
İçimdeki fırtınaları dindiren,
Senin o sonsuz sükûnetin.

Bahar gelir, seninle açar çiçekler,
Güz düşer, yapraklar seninle sararır,
Zaman geçer, sen hep aynı yerde,
Bir kök gibi derin, bir çınar gibi sağlam.

Şimdi uzaklardayım belki,
Ama kalbim hep seninle.
Anne, sen bir şiirin ta kendisisin,
Yazıldıkça yenilenen, okundukça büyüyen.