Anne Şiiri - Büşra Koçak

Ah anne hiç hatırlamıyorum beni teselli ettiğin bir anı
Ağlasam da incinsem de yalnızım
Sevilmeyi bilmiyorum o kadar yabancı ki bana
Ama ölesiye sevilmek istiyorum
Hep duamdı beni sevecek kişinin üçüncü sırasında olmak
Önce Allah sonra peygamber ve ben
Ama annesi babası sevmeyince çocuğunu
Kimse sevmiyormuş anne
Ben neden merak edilmiyorum
Koskoca kadın mı oldum?
İçimde hala bir çocuk var oysa
Şeker yesem hiç bıkmam,
Dondurmayı da severim,
Hele saklambaç hala en sevdiğim
Sen beni hiç büyütemedin anne
Çok ağladım ama ağlayınca büyünmüyormuş ki
Çocuğum bile var ama ben niye büyümedim anne?
Dileniyorum içten içe sevgiyi şefkati
Ben böyle ölürsem anne
Cennette hep çocuk kalmak isterim
Beni orada çok severler di mi anne
Babam bile sever belki
Kızım der sarılır, öper dinler gezdirir
Ben de belki gerçekten mutlu olurum
Şimdi de ağlıyorum çocuk gibi
Doğru ya hiç büyümedim ki.