Anne Şiiri - Ömer Arslan

Yatağım bozulmamışsa,
Uyumadın mı diye sorma anne,
İlk horozlar ötecekse birazdan, neyleyim
Gözlerim nemlenmişse,
Ağladın mı diye de sorma anne.

Hiç bir şeyden habersizsem,
Kaşlarım çatılıp mızrak gibi,
Çakılmışsa gözlerim tavana
Ve titreyen ellerimde,sigaram sönmek üzereyse
Çok olmadı mı diye sorma anne.

Baş ucuma oturup saçlarımı okşama,
İlaç niyetine gönlüme teselli verme,
Ölgün pırıltılarla bakıp gözlerime soru sorma,
Duymam seni yahut anlamazlıktan gelirim,
Vakit dolmadı mı diye sorma anne

Her nefeste ölen benim anne bilmezsin.
Her sevdada kaybeden,
Her uzandığı çiçeği kurutan daha öpmeden,
Gülen gözlerim yok artık,bulamazsın.
Hastamısın diye sorma anne.

Konuş der gibi bir yürek dolusu merhametle bakma,
Bırak bayatlamış sükut kalsın olduğu yerde,
Bir çocuk edasıyla:
Süzülsün göz pınarlarımdan yaş,
Kim öldü, yasta mısın diye sorma anne.