Ben bu hayatta en çok anneleri sevdim.
Ve en çok annelere yakışır şiir…
Sonsuzluğun dünyevi hikayesidir anne,
Bütün acıları yok edebilecek savaşçıdır onlar,
Güneşten önce doğmaktır anne.
Karanlık kuyuya düşmüş ışık gibidir…
Ekmeği bölmekteki ustalığından farksızdır,
Yüzündeki merhameti dağıtmak.
Bir tek anneler bilir kusursuz gülüşü…
Sırtına bebeğini,
Omuzlarına dünyayı almanın adı,
Her şeyin güzel olacağına dair sözdür anne.
Güzelliği bulmak için dünyayı dolaşmak yerine,
Bir annenin yüreğine dokun.
Gülüşüyle umudu besler,
Avuç içleri tüm yaraları iyileştirebilir.
Bir anne, bir çocuk el ele tutuşsa,
Bütün dünyayı baharın renklerine boyayabilir.
Kekik kokulu bir sabaha uyanmaktır anne.
Kayıt Tarihi : 28.10.2018 10:36:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!