Anne Şiiri - İsa İkbal Eseroğlu

Yanan ağzıma üflediğin gibi
Gönlüme de üfle anne!
Ateş, dilden kalbe düştü anne!
Kanayan dizime koyduğun pamuğu
Gözlerime dokundur anne!
Kan, gözyaşı olup aktı anne!
Çocuk olmak değil istediğim
Kaldıramam bir daha en baştan
Yalnız... yalnız gülmek istiyorum nedensizce anne!
Geceleyin anlattığın hikayeler
Aklıma geliyor
Onlar kadar saf olamadım anne!
Her an dua ediyorum
Rüyalarda buluşalım diye
Ne yapsam nafile
Uyuyamıyorum anne!
Sokaklarda, tozlu yollarda arıyorum
Bulamıyorum anne!
Her gün yeniden topluyorum valizimi
Çekip gitmek istiyorum anne!
Sahipsiz odalarda, virane köşelerde
Sessiz sessiz ağlıyorum anne!
Hiçbir şey yokmuş gibi duruyorum
Bir gün çıkıp geleceksin diye anne!
İnsan olma aczini anlıyorum
Eli kolu bağlanmış bekliyorum anne!
Şimdi bilmiyorum bu tükeniş mi çırpınış mı
Katre katre yok oluyorum anne!