Bir çiçeğin hüznünde irkilirse gözyaşınız rahmet kokusu duyulur kendi topraklarınızdan.
İçten bir gülümsemeye dönerse bir çiğ damlası işte o an iklimi sizsiniz hayatınızın.
Anlıyorum simdi; Mevla'nın dikenli gülleri ne cok sevişini.
Anlıyorum şimdi yalnız bülbülün bilinmez o bilinir nakarat'i namesini.
Anlıyorum şimdi düşmandan gelen taş degilde dosttan atılan gül yaralar.
Kalp ağlarken dosta gülümsemektir şiir kimsesiz...
Ve anlıyorum şimdi cennet dahi görülmemiş bir çiçektir!
yol kenarındaki
yağmur mazgallarını
kumbara sanıp
harçlığımı atardım
bu yüzden en çok
denizden alacaklıyım.
Devamını Oku
yağmur mazgallarını
kumbara sanıp
harçlığımı atardım
bu yüzden en çok
denizden alacaklıyım.




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta