Anlık Yaşananlar Şiiri - Nezaket Toraman

Gecenin kolarında ürperiyorum
Sevgiyi arıyorum zifiri karanlık
Bir kedi sesiyle irkiliyorum
Tutsak sanki ciyaklıyor..
Bir güzel koku alıyorum
Yanı başımdan iksir gibi
Çekiyorum ciğerlerime.
Nefesim kesiliyor sanki
Düşündükçe bir çınar devriliyor içimde
Sonbahar yapraklarını dökmüş haince,
Hiçmi düşünmüyor
Acımasız olmuş mevsimler de.
Hafif bir rüzgar dokunuyor yine
Ürperiyorum gecenin matemin de
Uzaklardan gelen bir ses
Beynimde uğulduyor nerdesin diyerek
Sevgimi,aşkmı aradığım bilmiyorum
Artık benliğime hesap vermekten yoruldum
Çok zaman geçmiş
Kapı aralık kalmış
Düşüncelerimi de kapatmalıyım
Daha fazla gecikmeden
Aklıma dağlar geliyor ürpedikçe
Karlı hemde bembeyaz
Mevsim zaten kış
Düşüncemde sakladığım sevgileri
Çıkarıyorum utanmadan
Yalnızken sıkılmadan
En mahrem duygularımı döküyorum ortaya,
Kendime itiraf ediyorum..
Odunlar çatırdıyor
Bir dağ evinin söminesinde yanıyorlar
İçimin ürpertisi halen geçmedi
Sevgilinin kolarını arıyorum
İçim hüzün doluyor fakat
Yok uzattığım eller bomboş..
Hayıflanıyorum kahrediyorum
Ama neye yarar hani az önce mutluydum
Bir köpek havlaması bozuyor tüm bunları
Yasamen kokulu bir çay
İçiyorum her akşam ki gibi yetmiyor..
Henüz uyku melekelerim gelmediler,
Kirpiklerim de ruhum gibi açık
Gecenin bilmiyorum kaçı
Saate bakmak ürkütüyor beni
Vaz geçmekten korkuyorum
Yazmalıyım bu düşünceler sarmışken beni..
Düşlerde kalan aşklar hayallerdeki sevgililer,
Yaşanmamış,yaşanacak mutluluklar,
Yürekte ki arzular,
Hepiniz bu geceyimi buldunuz hatırlanmak için?
Parmaklarımdaki neşeli ahenkli
Tuşların tıkırtısı
Sesi kısılmış bir televizyon
Ve ben; halen bir yudum çay içerek
Bu keyifli düşüncemde ki aşkı yazıyorum
Şiir diye başladım kısa bir öykü oldu.
İki paralık moral lazımdı,
Ve şimdi o da oldu.