Anlayacağın Şiiri - Burhan Kırıcı

Çocukluğum; kitaplarda yazan masaldı belki de
Kerpiç kerpiç örülen ev
İki basamaklı sığıntı merdiven
Her açtığımda kapıyı,
Firari gözlerime dolan kireç badanalı duvar
Askıntıydı duvarda her şey ve pencereyi örten perde
Perdede seken ay gitti bir hüzün günü pencereden
Pencereden ay gitti bende kendimden
Koştum deniz olmuş yağmur damlasında balık gibi
Yakalayamadım, çöktüm diz üstü

Beynimi saran uğultu,
Yalan söylemez ölüm, öldüm ölüm gibi
Kurşun sıktım nefessiz,
titreyen parmaklarımdan gülüşlere
Tutuştum, en soğuk yerimden
Yandı hikâyeler avuçlarımda

Beyaz yüzlü sahralarda senli
Mecalsiz, dağa karşı ayaklarım
İçtiğim tavşankanı çay bardağına döküldü kan
Menekşeden alan gözleri rengini,
asrın ilk çeyreğinde fersiz bu akşam

Parmak uçlarımda kısa dua, ıslak ve soğuk izleri hayatın
Omzumda her tarafı çizilmiş eski bir dünya
Dudağımda hüküm giymiş kekeme heceler

Takvim bir sonraki güne inat
Hazan da her yaprağın ölümüne incecik ağıt
İçimde gezer bir jilet, acımasız
İçimde düşüyor bütün eşyalar
Kuru balçık çatlağı dudaklarımda soru sessizliği
Damar damar kızıl gözlerimde bin tufan ağlayan acı
Acı oynaklığı zaman, bitimsiz; acemi asker şafağı

Deli rüzgâr kamçısı,
bir yıldırımla yarılan çocuk başımda
Çelik gergefinden gel de kurtar yüreğimi
ya da aç gözlerini serinletsin yel yüreğimi
Yoksa bu acı gerecek derinden ciğerimi

Kütüğüm tarumar oldu,
.... Köz oldu
.... Kül oldu
Kül de yandı...
Benden kalan kırık bir rüya oldu

Kim avutsun beni,
Kim avutsun ki evlatları önden giden anaları
Hangi gönül ister ki candan ayrılmayı
Manasız gözlerimde doğar yüzün
Boğazı sıkılmış kelimelerde semaya yükselir feryadım
Şakaklarımda uzak diyarlardan yabani kurşun

Çığ ürküten tüfek yüreğime nişanlıyken
Vurulur ruhum ismi meçhul bir mezarda
Anlayacağın;
Gökyüzü baharı,
Yürek ufku,
Dağ çiçeği...
Rüzgâr doludizgin ıslık çalıyor yaprak ise ürkek
Sensiz çiseliyor bugün yağmur

Anlayacağın;
Önemi kalmadı bir dünya ötede yüzün
Bıraktığın üryan sokakları geçeceğim,
Yalnız
Geçeceğim gözlerimde yitik şehri, yalnız
ve artık çiçekler ölüdür taklarında
Beni bana inandır Rabbim