"anlaşılmayan Yürek" Şiiri - Aydın Eryılmaz

Keşke beni anlayan biri olsa,
“Yanındayım, seni anlıyorum” dese…
Ama yok, olmadı, olamaz da,
Hüngür hüngür ağlarken sessizce.

Bir sevgi, bir anlayış bekledim sadece,
Yürekten bir omuz, bir teselli belki de.
Ama kimse dönüp bakmadı bana,
Kimse duymadı içimdeki çığlığı.

Ben kimseye derdimi anlatamadım,
En çok da buna yanarım işte,
Suskunluğumda boğuldum gece gece,
Anlaşılmayan bir yürek oldum sessizce.

Ama bir gün, biri çıkar elbet,
Gözlerime bakar ve kalbimi görür,
Yaralı yüreğim yeniden çiçek açar,
Ve o zaman anlarım; beklediğime değer.