yaşadığım bir mevsim
Sensiz bir mevsimdi yaşadığım, dünya karanlık çöldü,
Sahrada dolaşırken kalbim buz tutmuştu,
Tabiatım kuru soluktu gülüşüm, ah dı dudağımda gözümde gözyaşı,
Umut göğümde binlerce parlak yıldız parlak ve güzel,
Hepsi de kara bir denizde boğulmuşlar,
Âlâyiş-i dünyâdan el çekmege niyyet var
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Devamını Oku
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta