Küçük bir filizin ekilme aşamasında uyandırmayın beni
Bırakın yalnızlığımla doyurayım benliğimi
Ellerim açlığın kapısına dayalı dururken
Karnımdaki bu şişkinlik ne
Yuvarlanmış bir hayatın tepesinde
Bir piyon olarak kullanılırken ömrüm
Satranç tahtasını nerde unutmuştu kaderim
Boğazıma saplanmış bir hançer
Yutkunmam bile anlamsız
İnce bir jilet kadar keskin
Koca bir hayat kadar anlamlı
Anlamsızlığın yorganını çekiyorum üstüme
Bedenim anlamlı kılınan bütün kelimelerle yoğrulmuş
Anlamsızlığa üşüyorum
Mühür olmuş dudaklarım
Kelimeleri özlüyorum
Duygular zincir gibi bağlanmış birbirine
Parçalanmalarını düşlüyor
Düşlüyor da çözemiyorum
Uçurum atlıyor üzerime
Yokuşlarla yükseliyor
Yükseliyor da
Konuyorum bir çiçeğin bağrına
Küçük bir filiz alevleniyor
Anlıyorum ki uyanıyorum
Anlıyorum ki yok oluyorum
Anlayışlar beynimi zayıflatırken
Zayıflıklarla erteleniyorum
Kayıt Tarihi : 22.3.2009 13:23:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (1)