Varlık evi kerem evi,
O da nefse sele kaldı.
Yokluk evi verem evi,
O da bana bela kaldı.
Gönlümün bağı bostanı,
Soldu gülü gülistanı,
Engin deydi gönül hanı,
O da azgın sele kaldı.
Gönül kapıyı kapattı,
Anahtarı yarda kaldı,
Bir zaman da yarim vardı,
O da yaban ele kaldı.
Ocak düzen tuttu ama
Teşt de hamur bitti tama,
Vardı yır tığıma yama,
Kusur oldu dile kaldı.
Ali Uzun de alana,
Sözün anlamı bilene,
Kulağında söz kalana,
O da gelmez yola kaldı.
Kayıt Tarihi : 20.12.2012 23:15:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Yokluk evi verem evi,
O da bana bela kaldı.yürekte kutluyorum ellerinden öpüyorum tam puan ve selamlar.
TÜM YORUMLAR (6)