Anlamayanlar Şiiri - Muharrem Güney

Bu dizelerde bu toplumun halleri anlatılır.
Yüce kuşaklar,
68’ler, 78’ler,
Onlardan benim gibi bir parça nasiplenenler,
Ve sonrası…
Değerleri farklı.
Dilleri farklı.
Anlamayan da o yüce kuşakların temsilcisi,
Bense belki aralarında,
Bir tercüman,
Belki bir köprü,
O anlamayana dedim:
“ Olayı anlaman için görmen, yaşaman gerekir. “
Bu anlamayana karşılık,
Benimle aynı tornadan çıkmış biriyle,
Aynı sorundan yakınır olduk.
O da yaşıyor aynı süreci.
Çekiyor aynı derdi.
Onun için yüce kuşaklarla,
Anlamayanlarla,
Bugünün gençleri arasında,
Köprü olmak seçildi.
Tarih kısa,
Ama etkileri çok keskin,
Onun için bu yolu seçtim.
Anlamayana dedim:
Gel bir günü bütünüyle beraber yaşayalım.
O zaman anlayabilirsin beni.
Keşke bizler de,
Diğerleri de,
Senin gibi olsaydık.
Hiç bunlara gerek kalmasaydı.
Çünkü bu gidiş iyi bir gidiş değil.
Bakalım ileride alacak nasıl bir şekil.
Sen eğer böyle giderse daha da anlamayacaksın beni.
Çünkü olmuşsun emekli.
Yaşarsın kendine özgü bir süreci.
Bilmediğin,
Tanımadığın,
Yeni üretim neler var.
Kesişmesin de yolların onlarla.
Çünkü acın daha da artar.
Kıyaslaman başlar.
Neydi sen gençken insanlar?
Yeni üretim bunlar.
Var beni anlayanlar.
Ortak acıyı taşıyanlar,
Belki bir gün sen de katılırsın anlayanlar arasına.
Bu iyi birşey değil.
Onun için hiç bulaşma.
Böyle yaşa.