Özgecil bir davranışlar da kişimizi; kişimizin kendisini, kendi grubu için feda oluşa götürüyordu. Çünkü kişiler burada sen yoksan veya grup yoksa ben de yokum türünden algıları ortaya koyuyordu.
Kendisini feda etme tutumlu sonuç, özgecil oluş nedenleydi. Ağ ilişkisi içinde özgecil oluş, fedakâr olmaya, fedakâr olmanın bir sosyal duyuşu da köleci sistem içinde ana olmanın baskı ve basıncına neden olmuştu.
Bu baskı ve basıncı oluşan köleci etkili güzel sözlerden birisi de “ananın bastığı yavru ölmez” denişle olan söylemdi. Hâlbuki ki özgecil olucu fedakârlık, kolektif davranmanın sonucunda edinilen paydaşlı bir bilgi olmanın sonucuydu.
Burada sonuçlar nedeni oluşmuşlar, nedenler de sonucu oluşmuştular. Başlangıç koşullarının üzerine yansıyan vesile sonuçlar, vesile neden olup, adeta temel neden gibi davranan bir algıyı bize dayatıyordular.
Tamamını Oku
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta