Bir deli rüzgârdan esinlendim
Çıktım bulutların üstüne
Dolaştım gökyüzünde
Sonra indim yeryüzüne
İnsanların yüzlerine çarptım
Ağaçların dallarını salladım
Yapraklarını hışırdattım
Dağların dorukları dumanlı olur
Geriye dönmez savaşçılar...
Fırtınayla yıkanmıştır ömürleri
Karla yıkanmıştır yüzleri...
Bu yüzden asla vedalaşmaz
Devamını Oku
Geriye dönmez savaşçılar...
Fırtınayla yıkanmıştır ömürleri
Karla yıkanmıştır yüzleri...
Bu yüzden asla vedalaşmaz
Mehmet Bey,
insanlar bazen işlerine gelmediği için anlamak istemiyor galiba....ne yaparsan nafile....güzeldi....emeğinize sağlık....nicelerina...
selam saygı sizedir...
Şaşırmamak lazım.., zaten anlayan olsaydı o da yanlış anlardı...
Kaleminize sağlık sayın Mehmet Çoban...
Âyâ, bu insan zanneder mi ki
başıboş kalacak? Hâşâ! Belki
insan ebede meb’ustur ve saadet-i
ebediyeye ve şekavet-i daimeye
namzettir. Küçük büyük, az çok,
her amelinden muhasebe görecek.
Ya taltif veya tokat yiyecek.
İnsan bu kainatın bir misal-i
Musağğarıdır.
Kainatta ne varsa onda da onlardan
mevcuttur.
KALEMİNİZE SAĞLIK
Karşılıklı açmazlara yönelirken yaşam,şair ses verecek o uçurumsal yolculukta elbette,diyerek kutluyor,saygılar sunuyorum...
Bu şiir ile ilgili 4 tane yorum bulunmakta