Bir deli rüzgârdan esinlendim
Çıktım bulutların üstüne
Dolaştım gökyüzünde
Sonra indim yeryüzüne
İnsanların yüzlerine çarptım
Ağaçların dallarını salladım
Yapraklarını hışırdattım
Artık demir almak günü gelmişse zamandan,
Meçhule giden bir gemi kalkar bu limandan.
Hiç yolcusu yokmuş gibi sessizce alır yol;
Sallanmaz o kalkışta ne mendil ne de bir kol.
Devamını Oku
Meçhule giden bir gemi kalkar bu limandan.
Hiç yolcusu yokmuş gibi sessizce alır yol;
Sallanmaz o kalkışta ne mendil ne de bir kol.




Mehmet Bey,
insanlar bazen işlerine gelmediği için anlamak istemiyor galiba....ne yaparsan nafile....güzeldi....emeğinize sağlık....nicelerina...
selam saygı sizedir...
Şaşırmamak lazım.., zaten anlayan olsaydı o da yanlış anlardı...
Kaleminize sağlık sayın Mehmet Çoban...
Âyâ, bu insan zanneder mi ki
başıboş kalacak? Hâşâ! Belki
insan ebede meb’ustur ve saadet-i
ebediyeye ve şekavet-i daimeye
namzettir. Küçük büyük, az çok,
her amelinden muhasebe görecek.
Ya taltif veya tokat yiyecek.
İnsan bu kainatın bir misal-i
Musağğarıdır.
Kainatta ne varsa onda da onlardan
mevcuttur.
KALEMİNİZE SAĞLIK
Karşılıklı açmazlara yönelirken yaşam,şair ses verecek o uçurumsal yolculukta elbette,diyerek kutluyor,saygılar sunuyorum...
Bu şiir ile ilgili 4 tane yorum bulunmakta