Anlam,sırları Anlamadı Şiiri - Erçağ Akarca

Yazları müjdeleyen bir bahar rüzgarı esiyor aklımdan,
Yazları duygulandıran bir hazan karıştıyor ellerimi,
Yazları kovalayan bir bulut yerini sorguluyor semâda,
Suretleri çağıran bir çığlık gibi hayat,bağlıyor kollarımı,
Seyyahları çağıran bir bilinmez kıta çağıldıyor içimden,
Spontane gelişen bir olayın esrarı yansıyor gözlerimden,
Sanki kavga etmiş bir bağ kendi bağbanıyla,bağın gözleri kapalı,
Sanki ilkyazdan çıkmış hürriyet,masum bakışları güneşlerden uzak,
Zıtlıklar sahrasında kurmuş bir salıncak,daha büyümedi trenlerle oynayacak,
Trenler kendilerini öldürüyorlar bir vagon boşluğunda,ayakları ayaklarından uzak,
Trenler ölülerini anıyorlar bir garın hüznünde,ölüleri sağlarına yakın,
Sanki bahardan yüzüme vuruyor hürriyet,esaretlerin pençesinden kaçarak,
Gülüşlerini bir elma yiyor taş evlerin arkasında,kollarını açarak,
Gökyüzünde parlayan mavilik hizaya getirdi bulutları,
Şiirin içinde koşup duran anlam sırları anlamadı,
Aynalardan kopup gelen anlamsızlığa sırları anlatmak gerek...