Ankara-İstanbul Hattı Şiiri - Yılmaz Örmeci

Sigaramı söndürüp otobüsümü buldum,
On iki numaraydı, bileti ondan aldım,

Yerime oturunca muavin geldi hemen.
Otobüs kalktı en son yolcuyu beklemeden.

Koltuğa yerleşince, aldım kağıt kalemi,
Öyle hızlı yazdım ki, hemen olup biteni,

Birbiri ardı sıra dizildi bu satırlar,
Ya kağıt biter ya da, ışığı kapatırlar.

Dönüp “Merhaba” dedim, yanımdaki yolcuya,
O da bana “Hayırlı yolculuklar” diledi,

Hemen kitabı açtı, başladı okumaya,
Genç bir delikanlıydı, sanıyorum öğrenci.

“Nerde ineceksiniz? ” dedi muavin gelip,
“Dudullu” dedim ona, listesine not aldı.

Otobüsün örütbağ şifresini söyleyip,
Ankara’dan çıkınca hemen ikram başladı.

Bir tünele girdik tam ikiyi çeyrek geçe,
Üç’te bir mola verdik “İsmail’in Yeri” nde,

Geleneksel mutfakta başörtülü bacılar,
Et mangal, Mescit Market ve dolaşan garsonlar.

Peynirli gözlemeyle bir tane ayran aldım,
Gözlemeci istedi, tam yedi lira saydım.

Bir masaya oturup karnımı doyurarak,
Üstüne bir çay içtim, iki şeker atarak.

Yanımda güzel kızlar gülüp kıkırdıyordu,
Bir tanesi karşımda bana gülümsüyordu.

Otobüsün önünde bir de sigara yaktım,
Fırça-suyla araba yıkayanlara baktım.

Derken bir anaons geldi, erkek sesiydi, kalın:
“Mola süreniz bitti, yerlerinizi alın”

Saat beş yirmibeşte İstanbul’a ulaştık,
Ümraniye Dudullu Terminali’ne vardık.

Güzel bir yolculuktu, beş saatte gelmişim,
İstanbul’um seni ben ne kadar özlemişim! ...

AŞTİ/ANKARA-Dudullu/İSTANBUL, 10.06.2015