Osman, bizler sanki gerçekliğe saplanmış, pas tutmuşuz.
Kentin her köşesi donuk ve soğuk,
Bedenler üşümüş sönük ve yorgun.
Dalmak ve süzülmek öylece.
Ölümün kucağında düşlemek hayatı.
Dünyadaki ilk çığlığım, saat, sıfır üç kırk.
Gitmek. Bir hançeri inceltip
Okyanusa daldırmak isteği
Ya da düşebilmek atlasların
Dışına ki ey kalbim
Yalnızsın bu yolculukta da
Devamını Oku
Okyanusa daldırmak isteği
Ya da düşebilmek atlasların
Dışına ki ey kalbim
Yalnızsın bu yolculukta da
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta