Osman, bizler sanki gerçekliğe saplanmış, pas tutmuşuz.
Kentin her köşesi donuk ve soğuk,
Bedenler üşümüş sönük ve yorgun.
Dalmak ve süzülmek öylece.
Ölümün kucağında düşlemek hayatı.
Dünyadaki ilk çığlığım, saat, sıfır üç kırk.
Bizi kandıran o şarkılar, o mavi gece
O sıcaklığı beyaz ellerin, o ilk bakış
Sebepsizliğin sebep olduğu şafak vakti
O çok sevmek gecelerde o çaresiz aldanış.
Uzayan saçlar, alnında avuçlarımızın
İste o, insanin bir yerde, aşka boyun eğmesi
Devamını Oku
O sıcaklığı beyaz ellerin, o ilk bakış
Sebepsizliğin sebep olduğu şafak vakti
O çok sevmek gecelerde o çaresiz aldanış.
Uzayan saçlar, alnında avuçlarımızın
İste o, insanin bir yerde, aşka boyun eğmesi
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta