Ankara'dan Manzaralar. Şiiri - Cemal Yavuz

Çizmek için Ankara’mızdan bir manzara.
Elimde defter, kalem, düştüm sokaklara.
Sokakta yürü bakma sakın duvarlara,
Miden bulanır, bura başkent diyemezsin.

İslam yok, herkes zevkinde ve sefasında.
Zannedersin insanlar yatak odasında.
Utanma kalkmış, namus yok ki mayasında.
Dininden imanından bir şey bulamazsın.

Modaymış etekleri yerleri süpürür.
Açmışlar yakayı, memeleri görünür.
Kafayı da çekmiş sokaklarda sürünür.
Ahlak yok, edebi de zaten göremezsin.

Uzatmış saçı, sakalı benzer papaza. Gider kol kola, takılmış sözde bir kıza. Unutmuş İslam’ı, komünizmse ha keza. Maocu, Leninci, Türk’ü sevdiremezsin

Suratları elekli, milletten utanmaz.
Halkçı geçinir, gece konduya uğramaz.
Bir gün olsun kılmamış ki ömründe namaz.
Onunla gezersen, camiye giremezsin.

Devrimcidir gezer Kızılay Ankara’yı, İçki olmazsa yiyemez tek bir lokmayı.
Komünizme kaptırsan eğer sen ülkeyi,
Sibirya ya varmadan geri dönemezsin.

Solcu ise okulun müdürü, hocası.
Eğitim değil, terör odağı orası.
Kızıl komünistler, milletin yüz karası,
Ülkücü olmadan, sen onu bilemezsin.

Sanmayın ki Ankara’da her taraf böyle,
Eğer, bir tur daha atarsak hemen şöyle.
Şehri karışmış bulursunuz sanki köyle.
Ezan sesinden başka bir şey duyamazsın

Ankara’da öyle semtler, mahalleler var,
İnsanlar erken uyanır, ezanla kalkar,
Bismillah der, abdest alır, yüzünü yıkar.
Camilerden başka bir yerde bulamazsın.

Başında başörtüsü, ayağında şalvar,
Edep, hayâ içindedir bütün kadınlar.
Gece kondu diye ansalar da insanlar.
Komünizmi gidip oraya soramazsın.

Buralarda yaşar Türkün örfü, âdeti,
Kutsaldır onlar için vatanı, devleti.
Rehber edinmişlerdir farzı ve sünneti
Öldürsen de onları komünist yapamazsın.

Gençleri Ülkü Ocağında toplanırlar,
Vatan ve millet sevgisiyle yıkanırlar.
Türk milletinden, İslam dinindendir onlar,
Onlar varsa, sen bu vatanı satamazsın.

Ankara 1975