Anka Şiiri - Aygül Kılıç Yıldız

Anka’ydım bir zamanlar gökkuşağında görülen
Masallar ülkesinde masaldan içre
Yelkenlerin böğründe uçmayı özleyen
Dokundun dirilip Akdeniz oldum
Güzellikler yarattım köpüğümden
Çocuk
kadın
insan
Dokuyarak yaşamın ipeğini
Sularında yıkadım yanıklarımı
Bir ülke yarattım sevgimden
Onardım yaşamın kırıklarını

İnsan özlüyordu doğurgan tenim
Çocuklar büyütsem umutlarımdan
Kumlara gömülmüş cesetler değil
Sevdikçe öğrendim yaratmayı
Başını göğe çevirmiş elma dalları
Çağırıyordu yitirdiğim Anka’yı
Çocuğunum masallardan çıkıp gelen
Ak göğümden kendimi doğurdum
Seni de yarattım yeniden

MUNZURAY