Anın Paslı Soluğu Şiiri - Osman Deniz

Uzak bir rüyada seni arar gözlerim
Düşlerimden yastığa taşarken
gözyaşları
Mazide kaldı artık gençliğim senelerim
ardım bir çıkmaz sokak
önüm hece taşları

Titrek damladır şimdi
gözlerimde hayalin
Her düşündüğümde seni durmaz taşar
şu içim
Paslı bir mıh gibi içimde yaşıyorsun
Bir gölgenin peşinde geçerken
şu günlerim

Alnımdaki çizgiler umutsuz düşünceler
Söylenmemiş bir aşkın ağırlığında
sözler
Sonsuz bir sükût ile yürek seslenir ancak
itirafını bu aşkın
taşımaz hiçbir dudak

Kâğıtlara döktüğüm şiirlerimden
çok daha fazlasıdır bu aşkın
yüreğime düşen kanlı gölgesi bil
Çoğaltırken acıyı hızla eksilen zaman

Seni benden sürgün tutan yıllarım
Hayallerle süsledi olmayacak her anı
Önüm arkam sağım solum
hep ölüm
Takvimden kopan yaprak
dönmez ki yerine

Dökülen her yeni yaş yeşertse de yüreği
Meyve vermez bu ağaç
zamanın soldurduğu
Zamanı aşan çiçek ancak açar ötede
Tene değerken anın her dem paslı soluğu